Bugün cumartesi, Cunda’nın pazarı…
Perşembe günü Ayvalık’ta kurulanın aksine, bayağı küçük. Buna rağmen, giysiden kuruyemişe, olağan sebze-meyveden yöresel otlara kadar her çeşitten az da olsa var. Peynir ve zeytin tezgahları zaten baş köşede. Her türlü yeşillik pırıl pırıl ardından geliyor. Köylülerin toplayıp getirdiği otlar da cabası. Bunlar arasında, hatırlayabildiklerim: ebegümeci, ısırgan otu, kuzu kulağı, akkız (şevketi bostan), hardal otu, acı ve tatlı hindiba, turp otu, arapsaçı, cipez (azma), istifno, zoha otu...bir de, içinde bütün bunların ve daha kim bilir nelerin bulunduğu karışık ot öbeği.
İşin en cezbedici tarafı, zahmet edip öğrenir ve biraz yürüyüp toprağı her daim yeşil kalan zeytinliklere gitmeye tenezzül ederseniz bütün bu otları bulabilecek ve kendi elinizle toplayabilecek olmanız. Düşünsenize, doğrudan doğadan alıyor, eve gelip pişiriyor, yiyorsunuz ve karnınız doyuyor. Bence bu muhteşem bir şey!
Ama, bunu yapmaya fırsatınız olmasa bile, pazarda çok az bir para karşılığı bulabiliyorsunuz otları. Çoğu 2-3 lira, akkız ise 5 liraydı bugün. Tabii, şunu da söylemek gerekir ki, adanın pazarı Ayvalık’ın ve Pazar günü kurulan Armutçuk’un pazarından biraz daha pahalı. Her ürün en az 50 kuruş fark ediyor. Yine de, yüklenip taşımaktansa bu küçük meydanı şöyle bir dolaşıp öteberinizi almanın zevkine değiyor.
Otlara dönersek… Nasıl pişirileceklerini sorduğunuzda, muhtemelen bir yabancı olarak beceremeyeceğinizi düşündüklerinden, hepsini haşlayıp ister zeytinyağı ve limonla ister sarımsaklı yoğurtla yiyebileceğinizi söylüyorlar. Gerçi yalan değil, her birini ağız tadınıza göre soslayıp haşlama yemek elbette mümkün. Karışık otu ise ıspanak gibi pişirince çok lezzetli oluyor; tecrübeyle sabit. Ama yine de, bazı otların kendilerine has pişirilme biçimleri var ki tadına doyum olmuyor. Özellikle akkız ve arapsaçı, kuzu etiyle harika oluyor diyorlar. Ben, tavuğun beyazıyla yapıyorum ve o da daha az harika değil allah için.
Bu yıl, bembeyaz yüzleriyle akkızları gördükçe her hafta yarım kilo almadan geçemedim. İnsan bıktığını sanıyor ama, görünce yine dayanamıyor. Gerçi bu iyi tabii, çünkü akız (yani şevketi bostan) güçlü bir antioksidan. Hem de lezzetli bir antioksidan :)
Nasıl pişirdiğimi artık anlatmam gerek herhalde… Tarifi yarım kiloya göre vereceğim:
Bir baş soğanı kıyıp çok az kavuruyorum ve temizleyip baş parmak uzunluğunda doğradığım akkızları da içine atıyorum. Köklerini de mümkün olduğunca kullanıyorum. İki buçuk bardak su ile düdüklüde kırk dakika kadar pişiriyorum çünkü aslen bir diken olan akkız zor pişiyor. Ama sert yemeye razıysanız daha az pişirmek de mümkün. Sonra, düdüklüyü açıp içine kuşbaşı tavuk parçalarını atıyorum. Onlar da pişince, bir limon, un ve biraz sudan oluşan terbiyeyi katıp bir taşım kaynatıyorum.
Afiyet olsun…
*********************
Today is Saturday, the day an open market is regualrly set up in Cunda.
Compared to the one in the central Ayvalık (on Thursdays), the marketplace in Cunda is rather small. However, although few in amount, you can find almost everything necessary, dairy products, clothing, nuts, ordinary fruit and vegetables and local ones.
Cheese and olive stands come first. All kinds of green vegetables follow. And just beside, different eatable plants that are picked up by the villagers... Among them, here are the ones I can remember at the moment: marsh-mallow, stinging nettle, sheep’s sorrel, blessed thistle (akkız in local language, meaning “white girl”), white mustard, sour and sweet chicory, radish leaves, fennel, cibez (a local word for the leaves of cabbage), dittany, goldenfleece….and a mixed plant heap in which all these can be found together.
What is most attractive is that if you take the trouble and learn, and if you walkthe way to the olive gardens under which it is almost always green, you can find and pick up all these plants by yourself. Think for a while! You get them directly from the nature, bring them home and feed yourself. To me, this is a great thing!
If you don’t have the opportunity to do this, you can buy them in the market very cheaply. Most are 2-3 liras, the blessed thistle was 5 liras today. I have to mention that the market of the island Cunda is a little more expensive than those set up in Armutçuk district and Ayvalık center. Each product differs at least 50 kuruş. But it’s still preferable if you stay here, as it is a pleasure to buy the stuff walking around this tiny market, instead of carrying heavy bags from distances.
Let’s turn to the issue of plants again... When you ask the sellers for the methods of cooking, you are told to boil them all and eat either with olive oil and lemon or with yogurt and garlic. This is most probably because they think, being a foreigner, you cannot cook them properly. Or maybe they feel lazy about giving detailed recipes. What they say is not wrong actually. Each plant is very delicious with any kind of sauce. The mixed plant is good also when it’s cooked like spinach. But some plants need a special type of cooking. Especially the blessed thistle and the fennel are great with lamb. I use chicken and it is not less great, believe me.
This year when I saw their shining white faces, I couldn’t manage to pass by without buying half a kilo of blessed thistle. I thought I would lose my desire, but no! I haven’t. Actually this is good; because it is a strong antioxidant. A delicious one!
I think I have to tell how I cook it now. The recipe is for half a kilo:
I chop an onion and fry it a while with some oil, preferably olive oil, in a pressure cooker. I put the clean and sliced blessed thistles (using the roots also) with two and a half glasses of water into the cooker and close its cover. It is cooked for about 40 minutes since it is a thistle and therefore, tough. Then, I open the cooker and put sliced chicken. After it is also cooked, I put a sauce made by the juice of one lemon, some flour and water. After boiling a few minutes more, it is ready to eat.
Bon apetit.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder