Ayvalık herhalde yüzölçümüne en çok kedinin, ve köpeğin, düştüğü bölge yeryüzünde. Bir “Pisi pisi”ye elli kedinin birden koşması işten değil. Bu, kimine göre harika. Kimine göre de bir felaket. Bu yüzden buraya gelmeyi düşünenlere belirtmek zorundayım: Hayli kedimiz var!
Ben, kendi adıma hiç şikayetçi değilim. Kediler özel ilgi alanıma kesinlikle giriyor. Gerçi buraya yerleştikten sonra kedi sevgisine doydum diyebilirim. Ama hâlâ bu estetik ve mühendislik harikasına şaşmaktan kendimi alamıyorum. Kedilerle ilgili söyleyecek o kadar sözüm var ki toparlayamıyorum; karman çorman bir yazı olacak bu.
Kediler söz konusu olunca Ayvalık’la Çamlık ve Cunda’yı şöyle iyi bir ayırmak gerek. Daha çok insanlar için bir yaşam alanı olan Ayvalık’ta kediler, büyükşehirlerde bildiğimiz üzere çöplerin etrafında ve evlerin arasında yer buluyorlar kendilerine. Çamlık ve Cunda’da ise daha serbestler, daha dinç, daha kendilerine özgü.
Yerlisinden yabancısına hemen herkes sahipleniyor kedileri, besliyor. Kapıların önünde bir kap veya bir öbek kuru mama… Evindeki yemeğin artığını kedilere, tavuklar ve diğer hayvanlara olmak üzere üçe-beşe bölen insanlar tanıyorum. Yaralı veya hasta kedilere evinde, bahçesinde bakan, bütün sıkıntısına rağmen ameliyat ettirip iyileştiren ve sonra yeniden sokağa salan insanlar tanıyorum. Tuttuğu balıkların satılmayacak olanlarını, deyim yerindeyse liman liman dolaşıp kedilere üleştiren balıkçılar, dayanamayıp bir kediyi daha yana yakıla ama çaresizce evine taşıyan dostlarım var. Bunların kedileri sevmekten ileri geldiğini düşünebilirsiniz, ama onlarla birlikte yaşamaktan, ortak bir hayata ermiş olmaktan da ileri geliyor. Yazın gelen ziyaretçilerin bazıları soruyor: Neden bu kadar çok kedi var? Çünkü onlarla yaşamayı becerebiliyoruz…
Yine de, kediler gerçekten o kadar çok ki, en kötüsü, aç kalıyorlar. Köpekler de öyle. Özellikle yazlıklarına gelen ve kışın o hayvanları terk edip giden kimlerse, işte onlar yüzünden bu hayvanlar azap içinde kıvranıyor. Kalan bizler elimizden geldiğince paylaşıyoruz ama…yetmiyor.
Kedilerin çoğu hasta. Kedi gribi duydunuz mu hiç? Ben ilk kez bu sene duydum ama ondan da önce gördüm, yaşadım. Birkaç yıldır bayağı bayağı burunları akıyor hayvanların, hapşırıyorlar! Kedi hapşırır mı hiç? O her daim sağlıklı, canlı değil midir? Sonra, bir de ‘kedi aidsi’ dedikleri illet! İnsanın inanası gelmiyor. Peki bunun çaresi? Ne yazık ki, ilk etapta, kısırlaştırma. Hastalıklı yavruların doğmaması için. Fakat bununla kim uğraşacak? İnsana bulaşmayan bu hastalıklar biraz olsun tehdit oluştursa, ilk yapılacak iş itlaf olur eminim. Kedileri düşünen kim?
Ne cins hayvanlar var, bir görseniz! Mavi-füme, yeşil gözlü bir sülale türedi bir süredir. Pırıl pırıl, ışıl ışıl salınıyorlar. Her türlü tekir, sarman, zaten… Uzun tüylüler, kısa tüylüler, çift renkli gözler, gece karaları, kraliçe edalıları, külhanbeyler, çömez ama atikler… Ev kedileri, hem ev hem sokak kedileri, başıboşlar, bir mekanı belleyenler, gidip gidip arada bir dönenler… Köpeklerle beraber yaşayan, beraber yaşamak ne demek, icabında dayak bile atan kediler. Ayvalık’ın kedileri.
Cats of Ayvalık
Probably Ayvalık is a place where cats, and dogs, live most. Fifty cats may run to a simple calling – “pisi pisi”. This is great for some people and a disaster for some others. That’s why I have to inform those who want to come to Ayvalık: We have quite many cats here.
I myself do not complain about it. I like cats very much, though, had enough of them after I had settled in here. But still it’s impossible not to be amazed by these aesthetic and engineering wonders. I have so much words about cats in my mind that I can’t organize my thoughts. This will be a mixed up article.
When the issue is cats, we need to seperate Ayvalık and Çamlık & Cunda. They usually mostly around garbage containers and in between houses in Ayvalık where the daily life is organized mostly for human beings. However, they are more free, lively and like themselves in Çamlık and Cunda.
Everybody, both the inhabitants and the foreigner-settlers, take care of and feed cats. A dish here, some food there… I know people who seperate the remains of the meal into two or three – for cats, for chicken and for other animals. I know people who look after sick street cats and make them get the necessary medical treatment despite its burden. There are fishermen who visit different cat ports to give fish to them. I have friends who helplessly carry home one more cat. You may think that all these are because of loving cats. Yes, but it is also because of attaining a common life with them. Some visitors in summer asks: “Why are here so much cats?” And I say: “We manage to live together.”
What’s the worst about this quantity is that cats are starving in winters. So are the dogs. I don’t know who they are, those coming for summer, adopting a cat or a dog and leaving them when their holiday is finished. But the animals suffer because of their irresponsible behaviour. We, those who stay here, try to share what we have as much as we can. However, it’s not enough.
Most of the cats are sick. Cat flu, have you heard about it before? I heard it last year for the first time but I had seen it even before. For a couple of years, cats have had running noses. They sneeze. Does a cat sneeze? Isn’t it an always healthy creature? Moreover, there appeared an ilness called “cat AIDS”! Unbelievable! The only way to stop this is unfortunately to deprive them from fecundity. But who cares?
There are so many different ones, you must see! A family with blue-fume fur, green eyes has appared for a while. And others: long furs, short furs, double coloured eyes, darks, whites, queens, tough-guys, unexperienced but alerts…. Home cats, street cats, those living inside today and outside tomorrow … Cats, living together with and even sometimes beating dogs. These are the cats of Ayvalık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder